In een strategisch veelzeggend interview heeft Xbox President Sarah Bond de traditionele console-oorlog een nieuwe wending gegeven. Tegenover GamesRadar stelde Bond dat het concept van platform-exclusieve games “verouderd” (antiquated) is, en dat de industrie nu wordt gedomineerd door een handvol gigantische, platform-overstijgende titels.
De kern van haar betoog is dat de “echte drijvende kracht” achter de gaming-community niet langer te vinden is in titels die slechts op één console speelbaar zijn. Volgens Bond wordt de markt gedefinieerd door wat zij de ‘grote vier’ noemt: Call of Duty, Minecraft, Roblox en Fortnite.
“Iedereen gaat toch wel Call of Duty, Minecraft, Roblox en Fortnite spelen,” aldus Bond in het interview. Ze benadrukte dat dit de spellen zijn die daadwerkelijk de community en de industrie voortstuwen.
Deze uitspraak is significant omdat het de verschuiving in de strategie van Microsoft onderstreept. Waar consoles voorheen werden verkocht op basis van hun unieke ‘killer apps’, suggereert Bond dat de moderne gamer zich verzamelt rond deze massale, persistente online werelden, ongeacht het apparaat dat ze gebruiken. De ‘gameplay loop’ van deze live-service titels—constante updates, seizoensgebonden content en cross-platform sociale interactie—creëert een loyaliteit die de grenzen van hardware overstijgt.
Het sentiment achter deze uitspraak is duidelijk: de waarde ligt niet langer in het afschermen van content (de ‘walled garden’), maar in het toegankelijk maken ervan voor een zo groot mogelijk publiek.
Dit perspectief verklaart volledig waarom Microsoft recentelijk is begonnen met het porteren van voorheen exclusieve Xbox-titels, zoals Sea of Thieves en Hi-Fi Rush, naar concurrerende platforms zoals de PlayStation 5 en de Nintendo Switch. Ironisch genoeg zijn twee van de “grote vier” die Bond aanhaalt (Call of Duty en Minecraft) nu eigendom van Microsoft. Haar visie impliceert dat het beperken van deze titels tot het Xbox-ecosysteem op de lange termijn minder waardevol is dan het omarmen van hun rol als wereldwijde, platform-agnostische fenomenen