Techland levert weer een dikke portie parkour-zombie-actie. En in coöp? Dat is waar dit ding écht gaat schitteren.
Ik moet eerlijk zijn: ik was een beetje zombiemoe. Na The Last of Us, Resident Evil, Days Gone, en al die andere titels dacht ik: “Nog meer ondoden? Really?” Maar toen een paar vrienden zeiden “we gaan The Beast pakken, doe je mee?”, dacht ik: waarom niet.
Vijftig uur later en ik ben nog steeds bezig. Techland weet hoe je een zombie-game maakt die blijft boeien.
Wat is dit eigenlijk?
Dying Light: The Beast is een standalone uitbreiding in de Dying Light-reeks. Je hoeft de vorige games niet gespeeld te hebben om het te snappen. Je speelt Kyle Crane (ja, die van deel 1), die na jaren van experimenten ontsnapt uit een lab en nu wraak wil.
Het speelt zich af in Castor Woods, een compleet nieuwe regio die best groot is. Verwacht zo’n 15-20 uur voor de main story, en als je alle side content wilt doen kom je uit op 30-40 uur. Voor een standalone game is dat prima.
Parkour + zombies = nog steeds geweldig
De kernloop is simpel: ren, spring, klim, sla zombies hun kop eraf, repeat. En het werkt nog steeds fantastisch.
De parkour voelt vloeiend aan. Je springt van dak naar dak, grijpt richels vast, en glijdt onder obstakels door zonder dat het clunky aanvoelt. Het is geen Mirror’s Edge-niveau precision, maar voor een game waar je constant zombies ontwijkt is het perfect.
Combat is bevredigend brutal. Je hebt een mix van melee wapens (pijpen, bijlen, zwaarden) en improvised weapons die je kunt upgraden. Een zombie z’n schedel inslaan met een electrified baseball bat blijft lekker, hoe cliché dat ook klinkt.
Wat me vooral opviel: het day/night cycle. Overdag zijn zombies traag en dom. ’s Nachts worden ze agressiever en sneller, en spawnen er speciale infected die je echt kunnen fucken. Het spel pusht je om ’s nachts te gaan, want dan krijg je betere loot en meer XP. Maar je moet wel de balls hebben om het te doen.
Coöp maakt alles beter
Solo is The Beast een solide 7/10 game. In coöp wordt het een 9/10.
Ik speelde het meeste met twee vrienden (game support 4-player coöp). Drop-in/drop-out werkt vlekkeloos. Je spawnt direct bij je squad, en als je sterft kunnen ze je reviven zonder dat je helemaal terug moet naar een checkpoint.
Wat me opviel: het spel past zich aan. Met drie spelers spawnen er meer zombies. Encounters worden hectischer. Maar het blijft fair – je voelt niet dat het spel je expres aan het neuken is.
Een voorbeeld van waarom coöp zo goed werkt: we deden een missie waar we samples moesten stelen uit een Volatile-nest. Solo zou dat angstaanjagend zijn geweest. Met z’n drieën? Eén van ons lokte de zombies weg, de ander pakte de samples, en ik stond bij de exit klaar om iedereen te reviven als het mis ging.
Het ging mis. We haalden het ternauwernood. En we schaterden de hele tijd via voice chat.
Dat is Dying Light op zijn best: chaos met vrienden waar je jaren later nog om lacht.
Het verhaal is… daar
Laten we eerlijk zijn: het verhaal is oké. Kyle wil wraak op de mensen die hem hebben vastgehouden. Je ontmoet NPCs die je helpen. Er zijn twists die je ziet aankomen. Het dient zijn doel.
Ik ga Dying Light niet spelen voor Shakespeareaanse drama. Ik speel het om zombies te vermoorden met creativiteit. Het verhaal is voldoende om me van missie naar missie te krijgen, en dat is genoeg.
Wel leuk: er zijn keuzes die impact hebben op het einde. Niks wereld-schokkends, maar genoeg om een second playthrough interessant te maken.
Technisch: solide maar niet perfect
Ik speelde op PS5. Performance mode draait op 60fps met 1080p, of je kunt kiezen voor 30fps met hogere resolutie en ray-tracing. Ik koos 60fps – deze game is te snel voor 30fps.
Crashes had ik niet. Wel wat pop-in van textures op afstand, en af en toe een zombie die door een muur glitched. Niks game-breaking, maar het is niet zo gepolijst als een PlayStation-exclusive.
Audio is goed. De zombies klinken eng (vooral de Volatiles), en de ambient sounds in de bossen geven echt die horror-vibe. 3D audio werkt prima – je hoort waar gevaar vandaan komt, wat cruciaal is ’s nachts.
Voor wie is dit?
Hier is de vraag die iedereen heeft: kan ik dit met mijn kids spelen?
Korte antwoord: nee.
Dying Light is PEGI 18, en terecht. Het is bloederig, gruwelijk, en vol met taal die je niet wilt dat je kinderen horen. Dit is geen family game.
Maar voor een avondje met vrienden? Perfect. Het is niet te complex (iedereen kan binnen tien minuten de basics snappen), en de coöp chaos zorgt voor memorable momenten.
Lucas (11) vroeg of hij mee mocht kijken. Ik zei nee. Niet omdat ik preutsch ben, maar omdat dit gewoon te intens is voor die leeftijd. Bewaar dit voor als ze ouder zijn.
Vergelijking met Dying Light 2
Hoe staat The Beast tegenover het vorige deel?
Beter in: Focus. Dying Light 2 probeerde te veel – politiek, factiesysteem, morele keuzes. The Beast houdt het simpel: parkour, zombies, wraak. En dat werkt.
Niet beter in: Omvang. Dying Light 2 had een gigantische map en honderden uren content. The Beast is kleiner en korter. Maar ik zie dat niet per se als nadeel – soms is minder meer.
Gelijk aan: Gameplay. Als je Dying Light 2 leuk vond, vind je dit ook leuk. Als je het saai vond, verandert dit je mening niet.
Ik vond Dying Light 2 goed maar een beetje bloated. The Beast voelt als Techland die terugkomt naar de essentie van wat de serie goed maakt.
De prijs en het aanbod
The Beast kost €40. Voor een standalone game met 20-30 uur content is dat redelijk.
Je krijgt:
- Main story (15-20 uur)
- Side quests en challenges
- Volledige coöp support (4 spelers)
- New Game+ voor replayability
Geen season pass bullshit, geen microtransacties. Je betaalt één keer en je hebt alles. Dat waardeer ik.
Mijn mening
Dying Light: The Beast is geen revolutie. Het is meer van hetzelfde, met wat verfijningen. En weet je wat? Dat is precies wat ik wilde.
Als je zombies zat bent: skip dit.
Als je alleen speelt: wacht op een sale. Solo is goed, maar niet €40 waard.
Als je vrienden hebt die mee willen: koop dit. Dit is een van de beste coöp-games van 2025.
Voor mij persoonlijk? Ik heb er al vijftig uur in gezet, vooral in coöp. Het is mijn “vrijdagavond met de jongens”-game geworden. We loggen in, vermoorden zombies, lachen om domme deaths, en loggen na drie uur weer uit. Perfect.
Score: 4/5
- Gameplay: 4/5 (parkour + combat blijft lekker)
- Coöp: 4.5/5 (waar de game voor gemaakt is)
- Solo: 3/5 (prima, maar niet speciaal)
- Verhaal: 3/5 (functioneel, niet memorabel)
- Waarde: 4/5 (€40 is fair voor wat je krijgt)
Bottom line: Techland weet wat ze doen. Als je een groep vrienden hebt en van zombie-chaos houdt, is dit een makkelijke aanbeveling. Pak het, roep je squad samen, en ga loos.
— Mark