Bishop heeft me aangekeken alsof ik zijn hele leven heb verpest. Vijf dagen lang heb ik elk vrij moment in Arc Raiders gestoken, en mijn kat heeft besloten dat dit een persoonlijke aanval is. Sorry Bishop, maar Embark Studios heeft iets gemaakt waar ik niet omheen kan.
Arc Raiders lanceerde op 30 oktober, en ik zat er vanaf minuut één in. Na 40+ uur kan ik het volgende zeggen: dit is de eerste extraction shooter die daadwerkelijk snapt dat “extractie” niet alleen maar een fancy woord voor “battle royale met extra steps” hoeft te zijn.
Wat is het überhaupt?
Arc Raiders gooit je in post-apocalyptisch Italië waar mechanische ARC-machines de oppervlakte hebben overgenomen. Jij speelt een Raider – iemand die vanuit de ondergrondse stad Speranza naar boven gaat om te scavengen, te vechten, en hopelijk levend terug te komen met iets waardevols.
Het is PvPvE: andere spelers zijn een bedreiging, maar de echte vijand zijn die verdomde robots. Runs duren 30 minuten. Je zoekt loot, craft onderdelen, vecht tegen machines én mensen, en probeert te extracten voordat alles naar de klote gaat.
Klinkt als elke andere extraction shooter? Dat dacht ik ook. Tot ik merkte dat Embark Studios (de mensen achter The Finals) blijkbaar wél weten hoe je dit genre interessant houdt.
Het blueprint-systeem is briljant (en frustrerend)
Hier wordt het goed. Je vindt niet zomaar betere wapens. Je moet blueprints vinden, ze succesvol extracten, en dan kun je ze permanent craften in je workshop.
Ik vond vorige week een blueprint voor een railgun. Een fucking railgun. Maar ik zat aan de andere kant van de map, had amper ammo, en er was een squad tussen mij en de dichtstbijzijnde extractie. Het duurde me drie runs voordat ik die blueprint veilig had.
En dat is precies het punt. Elke vondst betekent iets. Je voelt die span tussen “ik wil dit hebben” en “ik wil niet alles verliezen”. Dat is wat extraction shooters zouden moeten doen, en wat de meeste niet doen.
De ARC-machines zijn geen domme bots
Ik heb tegen veel AI-vijanden gevochten in games. Arc Raiders doet iets anders.
Die drones swarmen je niet alleen maar. Ze flanken. Ze communiceren. Als je één drone uitschakelt met lawaai, komen de anderen onderzoeken. De grote mechanische walkers? Die forceren je om weak spots te raken, anders doe je geen schade.
En dan zijn er de Colossi – machines zo groot dat je ze eerst hoort voordat je ze ziet. Eerste keer dat ik er eentje tegenkwam was ik aan het looten in een verlaten compound. De grond begon te trillen. Ik keek op en zag een 15 meter hoge machine over de heuvel komen.
Ik heb vijf minuten gerend. Puur gerend. Geen schaamte.
PvP voelt… menselijk?
Dit is het meest verrassende. De community is relatief vriendelijk.
Gisteren zat ik in een firefight met een andere squad. We hadden allebei net een ARC-patrol verslagen en waren low op resources. In plaats van elkaar af te knallen, wuifden we naar elkaar en gingen ieder onze kant op.
Dit gebeurt niet in Tarkov. Dit gebeurt niet in The Cycle. Maar hier? Het voelt alsof mensen begrijpen dat de echte vijand die robots zijn, niet elkaar.
Dat betekent niet dat PvP niet bestaat. Oh, het bestaat. Vooral near-extractie punten wordt het bloederig. Maar die keuze om wel of niet te vechten voelt betekenisvol in plaats van verplicht.
Technisch: verrassend solide voor UE5
Ik draai Arc Raiders op een RTX 3080 met een Ryzen 7 3700X. 1440p, hoge settings, DLSS aan. Ik zit constant op 90-120 fps.
Voor een Unreal Engine 5 game is dat… bizar goed. Geen stuttering, geen crashes, geen bullshit met compiling shaders elke keer dat ik opstart.
Minimum specs zijn belachelijk laag: GTX 1050 Ti werkt. Dat is een kaart van bijna 10 jaar oud. Embark heeft hier echt aan gewerkt, en dat is zeldzaam voor moderne games.
Enige technische issue: er is een probleem met foliage dat anders rendert op lagere grafische settings. Als jij op Ultra speelt, verstop je je in een bush. Iemand op Low ziet die bush niet. PvP-balans probleem. Embark is ermee bezig, maar het is vervelend.
De aesthetic is chef’s kiss
“Cassette futurism” is blijkbaar de term. Retro sci-fi jaren 70/80 vibes. Analog tech, chunky designs, dat soort energie.
Het ziet er prachtig uit. Niet in de “raytracing showroom” zin, maar in de “dit voelt als een wereld” zin. De underground stad Speranza heeft die lived-in vibe. De oppervlakte is prachtig verwoest – natuur die alles terugneemt, roestige machines, zonlicht dat door de bomen breekt.
Sound design verdient ook een shoutout. Elke machine heeft een uniek geluid. Je leert ze herkennen zonder te kijken. Dat gebulder in de verte? Dat is een Titan. Dat gezoem? Drones. Het helpt enorm met situational awareness.
De beweging voelt… off
Hier is mijn grootste kritiek: character movement voelt awkward.
Het is niet game-breaking, maar er zit iets tussen input en actie dat niet helemaal lekker aanvoelt. Vooral als je probeert te sprinten en dan plots wilt crouch-sliden. Er is een fractie van een seconde delay die je brain registreert als “weird”.
Na 40 uur wen je eraan, maar het blijft een ding. Ik hoop dat Embark dit tweakt, want verder voelt combat tight aan.
Value: €40 is fair
Standard Edition kost €39.99. Deluxe is €59.99 met cosmetische shit die je niet nodig hebt.
Voor €40 krijg je:
- Volledige game zonder extra bullshit
- Vier maps bij launch (meer coming volgens roadmap)
- Cross-play tussen PC, PS5, en Xbox
- Cross-progression (handig als je wisselt tussen platforms)
- Geen pay-to-win mechanics
- Battle pass bestaat, maar is optioneel en geeft alleen cosmetics
Ik heb 40 uur gespeeld. Dat is €1 per uur entertainment. En ik ben nog lang niet klaar.
Voor vergelijking: Tarkov kost meer, heeft worse performance, en de devs zijn… laten we zeggen “controversieel”. The Cycle was gratis maar dood. Hunt: Showdown is goed maar heeft een heel andere vibe.
Arc Raiders voelt als de meest toegankelijke hardcore extraction shooter die er is. Dat is raar om te zeggen, maar het klopt.
Wat komt er nog?
Embark heeft een roadmap gedropt. November brengt “North Line” update met een nieuwe map. December krijgt “Cold Snap” met weer-mechanics en meer content.
Ze doen ook “Projects” – optionele seasonal resets waar je voor kan kiezen. Als je wilt resetten voor prestige, kan dat. Als je wil doorspelen, ook goed. Cosmetics blijven.
Dit is belangrijk. Het betekent dat je niet verplicht wordt elke paar maanden opnieuw te beginnen.
Bottom line
Arc Raiders is de extraction shooter die ik niet wist dat ik wilde.
Het heeft die Tarkov-achtige tension zonder de toxiciteit. Het heeft de toegankelijkheid van The Cycle zonder dood te gaan. Het heeft unieke mechanics (blueprints, ARC-machines, community-dynamics) die het onderscheiden van alles anders in het genre.
Is het perfect? Nee. Movement kan beter. Er zijn kleine bugs. PvP-balans heeft issues.
Maar na 40 uur? Ik wil blijven spelen. En Bishop zal het moeten accepteren.
Voor wie is dit:
- Extraction shooter fans die iets minder punishing willen dan Tarkov
- PvPvE liefhebbers
- Mensen die van risk/reward mechanics houden
- Solo spelers (matchmaking werkt goed)
- Squads van 2-3 (sweet spot)
Skip als:
- Je haat het idee van je loot verliezen
- Je wilt pure PvP zonder PvE
- Je verwacht een casual shooter
Arc Raiders kost €39.99 op Steam, PlayStation Store, en Xbox Store.
Cross-play werkt. Cross-progression werkt. Embark heeft een hit.
Nu ga ik Bishop z’n bak vullen en nog een run doen.
— Lisa