De kunst van het niet-watergeven

Het was zaterdagmiddag, grijs en regenachtig – zo’n dag waarop het licht in huis net niet gezellig wil worden. Op tafel lag een doos die al een week naar me lag te lonken. Niet met schreeuwerige kleuren of explosies, maar met een ingetogen, zwarte achtergrond en strakke typografie. “Botanical Collection,” staat erop. Het klinkt bijna chique, alsof je geen speelgoed hebt gekocht, maar een designstuk voor op het dressoir.

De belofte van LEGO’s botanische lijn is altijd tweeledig geweest: de rust van het bouwen combineren met een resultaat dat je daadwerkelijk in je woonkamer wilt laten staan. Maar bij deze set, de 10309 Succulents, komt er een derde belofte bij: verbinding. Waar ik mijn vorige sets vaak in eenzaamheid bouwde – even weg van de wereld – belooft deze doos dat we het samen kunnen doen.

De vraag die ik mezelf stelde toen ik de zegels verbrak: is dit een veredeld plastic plantje dat stof gaat happen, of is dit die zeldzame brug tussen mijn hobby en een stijlvol interieur waar ik naar op zoek was?

Het snelle oordeel

Dit is een van de meest sociale LEGO-sets die je kunt kopen. Door de drie losse instructieboekjes is het de perfecte activiteit voor een avond met vrienden of je partner. De bouwtechnieken zijn slim, het resultaat is verrassend realistisch, en voor een straatprijs rond de vier tientjes voelt het als een koopje. Je moet wel kunnen leven met het feit dat stof je grootste vijand wordt.

Drie boekjes op de keukentafel

Het eerste dat opvalt als je de doos omkeert, is niet de hoeveelheid zakjes, maar de papieren logistiek. Er vallen drie afzonderlijke instructieboekjes uit. Dit lijkt een klein detail, maar het verandert de hele dynamiek. Normaal gesproken als mijn vriend en ik samen bouwen, is er één iemand de ‘bouwer’ en de ander de ‘zoeker’. Dat werkt prima, maar het blijft hiërarchisch.

Hier pakten we allebei een boekje. Ik nam boekje 1 (de Oranje Moon Cactus en Aloë), hij nam boekje 2 (de paarse Echeveria). Binnen vijf minuten zaten we niet tegenover elkaar, maar mèt elkaar te bouwen. Er ontstond een ritme van klikken, zoeken en af en toe bewonderend elkaars voortgang bekijken. Het haalde de druk van de ketel; je hoeft niet op elkaar te wachten. Het voelde minder als een project dat ‘af’ moest en meer als samen koffie drinken, maar dan met iets om handen.

De basis van elk plantje is een klein, zwart, geometrisch potje. Ik zal eerlijk zijn: de eerste keer dat je zo’n potje in elkaar zet, voelt het slim en technisch door de SNOT-techniek (Studs Not On Top), waardoor de zijkanten glad zijn. De vierde keer voelt het als routine. De negende keer was ik er klaar mee. Het is noodzakelijk kwaad voor het eindresultaat, maar het bouwen van de potjes zelf mist de magie die de planten wel hebben.

Van dinosaurus tot cactus

Maar zodra die zwarte basis staat, begint de echte verwondering. Ik ben geen bioloog, maar ik heb genoeg vetplanten laten sterven om te weten hoe ze eruit horen te zien. De vertaalslag die designer Florian Müller hier heeft gemaakt van organische chaos naar ABS-plastic is fascinerend.

Neem de Oranje Moon Cactus. In het echt is dit een tragisch geval: een mutant zonder bladgroen die in leven wordt gehouden door hem op een andere cactus te enten. Een soort parasiet-relatie. LEGO vangt dit verhaal perfect zonder een woord te gebruiken. Je bouwt letterlijk twee verschillende structuren die je op elkaar klikt. Het oranje contrast tegen het donkergroen knalt van tafel.

Wat me echt liet glimlachen, was het moment dat ik doorhad wát ik aan het vastklikken was. Voor de blaadjes van de ‘Hens and Chicks’ vetplant gebruik je geen standaard plantonderdelen, maar de groene hoedjes van de Forestmen-minifiguren uit de jaren ’80. En die stekels op de Aloë Vera? Dat zijn de klauwen van een dinosaurus.

Het is dat soort creativiteit waardoor je anders naar de steentjes gaat kijken. Het voelt niet alsof je een model nabouwt; het voelt alsof je een geheim ontrafelt. Er was een moment waarop ik een wit, bolvormig onderdeel plaatste als bloemknop en mijn vriend zei: “Wacht, zijn dat niet die eieren uit de Stranger Things set?” Dat zijn de momenten die blijven hangen. Het transformeert ‘gewoon bouwen’ naar een ontdekkingsreis door de LEGO-geschiedenis.

De onvermijdelijke vijand

Toch is het niet allemaal rozengeur en maneschijn in deze botanische tuin. Nadat we de negen potjes hadden samengevoegd tot één groot vierkant cluster, zette ik het trots op mijn dressoir. Het staat prachtig. Het matzwarte van de potjes laat de kleuren – vooral het zachte ‘Sand Green’ en het fellere ‘Coral’ – echt spreken. Het past in mijn IKEA-kast alsof het ervoor gemaakt is.

Maar toen kwam de week erna.

Vetplanten in het echt hebben een waslaagje om stof en water af te stoten. LEGO heeft dat niet. De textuur die deze planten zo realistisch maakt – al die ribbels, stekels en laagjes – is een absolute magneet voor stof. En hier wringt de schoen: dit is niet even snel af te stoffen met een plumeau.

Toen ik probeerde de ‘Hens and Chicks’ plant (die met de hoedjes) schoon te blazen, merkte ik hoe fragiel de constructie is. De blaadjes zitten vast met één enkel nopje. Als je er te hard naar kijkt, liggen ze eraf. Het is een set die je bouwt, neerzet en vervolgens nooit meer moet aanraken. Voor een product dat bedoeld is als ‘display’, is het onderhoud verrassend arbeidsintensief.

Daarnaast is er de kwestie van de verbindingen. De potjes worden aan elkaar geklikt met rode Technic-pinnen. In de instructies worden die weggewerkt met zwarte staafjes, maar als je goed kijkt tussen de potjes, zie je de constructie zitten. Het doorbreekt de illusie net een beetje. Mijn oplossing? Ik heb ze losgekoppeld.

Beter dan het tuincentrum?

Als ik deze set vergelijk met de eerdere LEGO Bouquet of de Orchidee, wint de Succulents-set het op flexibiliteit. Het boeket heeft een vaas nodig (niet inbegrepen) en valt om als je er tegenaan stoot. De Orchidee is prachtig, maar is één groot, hoog object dat veel ruimte eist.

Deze set is modulair. Ik heb nu drie potjes op mijn bureau staan (onder mijn monitor, waar ze precies passen), twee in de boekenkast en de rest op de salontafel. Die vrijheid om het ‘groen’ te verspreiden door je huis is een enorme pre.

Het is ook een veilige keuze. Een bos bloemen verwelkt na een week. Echte vetplanten overleven bij mij hooguit drie maanden omdat ik ze of verdrink, of vergeet. Deze set blijft – stof daargelaten – voor altijd goed. Voor veertig euro is dat een betere investering dan vier bossen bloemen van de benzinepomp.

Zou ik het opnieuw openen?

Terug naar die zaterdagmiddag. Toen het laatste potje klaar was, keken we naar het resultaat. Het was niet de euforie van het verslaan van een eindbaas, of de trots van het voltooien van een enorm kasteel. Het was een rustigere tevredenheid. We hadden samen iets gemaakt dat nu onderdeel is van ons interieur, zonder dat het schreeuwt “hier woont een LEGO-nerd”.

Voor iedereen die twijfelt: dit is de perfecte instap. Niet alleen vanwege de lage prijs of de makkelijke bouw, maar omdat het laat zien dat bouwen niet eenzaam hoeft te zijn.

Plus- en minpunten

✓ [Sociaal Bouwen] — De drie losse boekjes maken dit de beste set om samen met partners of vrienden te bouwen zonder ruzie over wie wat mag doen.

✓ [Creatief Onderdelengebruik] — Van hoedjes tot dinostaarten; de manier waarop bestaande onderdelen worden ingezet om organische vormen te maken is briljant.

✓ [Modulair Display] — Je zit niet vast aan één opstelling. Je kunt ze clusteren, in een rij zetten of door het hele huis verspreiden.

✓ [Prijs-Kwaliteit] — Met een straatprijs van rond de €40 en meer dan 700 onderdelen krijg je enorm veel waar voor je geld.

✗ [Stofmagneet] — De complexe texturen vangen veel stof en schoonmaken is risicovol door de fragiele onderdelen.

✗ [Repetitieve start] — Het negen keer bouwen van bijna hetzelfde zwarte potje gaat op den duur vervelen.

✗ [Zichtbare Techniek] — Als je ze koppelt, blijven de naden en pinnen soms zichtbaar, wat de illusie van ‘echte planten’ iets verstoort.

Eindoordeel

Een stijlvolle, slim ontworpen set die de kloof tussen speelgoed en decoratie definitief dicht. Perfect als cadeau, nog beter als gedeelde activiteit.

Cijfer: 8.0

Advies: Kopen, idealiter in de aanbieding of met dubbele punten