BLUEY’S QUEST FOR THE GOLD PEN: Het Grote Herstel van een Gebroken Belofte

Door Mark

WAAROM PAPA EERST EVEN DIEP MOEST ZUCHTEN

Het is zaterdagochtend, 07:15 uur. De koffie loopt nog door en mijn jongste duwt een iPad in mijn gezicht. “Papa, nieuwe Bluey?” Mijn maag draait zich letterlijk een kwartslag om. Ik heb namelijk nog steeds PTSS van Bluey: The Videogameuit 2023. Dat was een digitaal autowrak van veertig euro waar we in minder dan een uur doorheen waren, geteisterd door bugs waarbij Bingo dwars door de vloer zakte. Het was de ultieme ‘cash-grab’: de ziel van de serie was verkocht voor snel geld.

Dus toen ik Quest for the Gold Pen installeerde, deed ik dat met de scepsis van een belastinginspecteur. Ik verwachtte weer een dertien-in-een-dozijn platformer die leunt op de licentie. Maar toen het startscherm laadde, gebeurde er iets vreemds. Geen haperende menu’s. Geen goedkope 3D-modellen die eruitzien als gesmolten klei. In plaats daarvan: kraakheldere, handgetekende 2D-art die daadwerkelijk beweegt zoals de tekenfilm.

Halfbrick Studios (je kent ze van Fruit Ninja en Jetpack Joyride) heeft de teugels overgenomen en dat voel je direct. Dit is geen haastklus voor de feestdagen; dit voelt als een excuses-brief aan alle ouders die zich twee jaar geleden bekocht voelden. De vraag die boven deze review hangt is niet of het leuk is voor je kind – dat is het al snel – maar of wij, de ouders die de portemonnee trekken en vaak moeten meehelpen, ons eindelijk serieus genomen voelen. Is dit de game die onze schaarse tijd respecteert, of is het weer een uur frustratie voor de prijs van een krat speciaalbier?

TL:DR;

Dit is de ‘Arkham City’ onder de kleutergames. Vergeet die rommel uit 2023; Halfbrick levert een technisch perfect, inhoudelijk sterk en verrassend lang avontuur (10 uur!) af. Voor €15 krijg je premium kwaliteit zonder verborgen kosten, met de authentieke humor die de serie zo goed maakt. Een absolute no-brainer voor elk gezin met een tablet.

DE MAGISCHE STIFT EN DE ‘FLOW’

Laten we het direct over de gameplay hebben, want daar ging het vorige keer mis. Gisterenmiddag zat ik met mijn dochter op de bank. We zaten in de ‘Lava-wereld’, een level dat zich afspeelt in een kindertekening. Het doel: Bandit (Papa) achtervolgen die de Gouden Pen heeft gestolen.

Het briljante is dat de game de logica van een kindertekening volgt. De physics zijn net even anders, wat normaal een nadeel is, maar hier narratief klopt. Mijn dochter moest een brug tekenen met de ‘Magic Wand’. In veel games is dit een gepriegel, maar de touch-controls van Halfbrick zijn boterzacht. Ze swipet, er verschijnt een getekende brug, en Bluey huppelt eroverheen.

De Micro-Anekdote: Op een gegeven moment kwamen we een obstakel tegen dat te hoog was. Mijn dochter probeerde te springen, faalde, en gaf de iPad aan mij. “Papa, jij doen.” Ik verwachtte een frustrerende pixel-perfect sprong. Maar in plaats daarvan ontdekte ik dat ik de omgeving kon manipuleren. Ik tekende een springveer. Boing. Bluey vloog de lucht in. Wat volgde was geen frustratie, maar een lachbui omdat Bandit ons vanaf de andere kant stond uit te lachen (“Biscuits!”).

Het energie-level is hierdoor perfect in balans. Je bent actief bezig, maar de game straft niet. Het voelt als ‘samen spelen’ in de woonkamer, niet als ‘werk’ om het volgende level te halen. Na een uur spelen voelde ik me niet mentaal uitgeput (zoals bij Mario-levels die net te moeilijk zijn voor kleuters), maar juist ontspannen. Het is wholesome gaming in zijn puurste vorm.

VISUELE PERFECTIE EN EEN HOLLANDS FEESTJE

Als pragmatische gamer kijk ik naar twee dingen: werkt het, en klinkt het goed?

Visueel is dit een verademing. Op de iPad Pro draait de game op een superstrakke 60fps. Waar de vorige game stotterde als een oude dieselmotor, vloeit dit als water. De combinatie van vector-art en sprites zorgt ervoor dat je zelfs als je inzoomt geen pixels ziet. Het is gewoon de tekenfilm.

Maar de echte lakmoesproef voor ons Nederlanders: de audio.

Ja, de volledige Nederlandse cast is aanwezig. Fien van Doesburg als Bluey klinkt precies zoals op Disney+. Dit lijkt een detail, maar voor een 5-jarige is dit het verschil tussen immersie en onbegrip. De muziek is bovendien gecomponeerd door Joff Bush, de man achter de originele soundtrack. Geen loops van 10 seconden die je hersenen doen smelten, maar dynamische muziek die meebeweegt met de actie.

Is het technisch foutloos? Bijna. Op mijn iPhone (een kleiner scherm) voelde de interface soms wat propperig. De knoppen om te springen en de ‘Magic Wand’ zitten elkaar dan net in de weg als je grote duimen hebt. Dit is echt een game die schreeuwt om een tablet-formaat.

HET VETTE-VINGER-DILEMMA

Is het dan alleen maar hosanna? Nee, er is een praktisch nadeel dat ik moet benoemen. De game is mobile first. Dat betekent touch-controls. Hoe goed Halfbrick die ook heeft gemaakt, na twintig minuten ziet je iPad-scherm eruit alsof je er een tosti op hebt gegeten. Vette vingers zijn onvermijdelijk.

Daarnaast is er de ‘Platform-Pijn’. Veel ouders (inclusief ikzelf) hebben liever dat hun kind met een controller voor de TV zit, dan gebogen over een klein schermpje (slecht voor de nekjes). Hoewel je een controller kunt koppelen via Bluetooth en de iPad aan de TV kunt hangen, is dat gedoe. De echte console-versie komt pas in 2026. Voor nu ben je veroordeeld tot het tablet-ecosysteem. Dat betekent ook: meldingen van binnenkomende appjes als je ‘Niet Storen’ vergeet aan te zetten. Het breekt de magie een beetje als er ineens een werk-mailtje boven Bluey’s hoofd verschijnt.

DE OUDERSCHAPS-CHECKLIST

Als ouder met beperkte tijd wil je weten: hoe past dit in mijn leven?

Het Ideale Moment:

Dit is dé game voor de achterbank richting Frankrijk, of voor die regenachtige zondagmiddag waarop je zelf even de krant wilt lezen, maar je kind niet doelloos YouTube Shorts wilt laten swipen.

De Mee-kijk Factor (Bioscoop):

Hier schittert het script van Joe Brumm (de maker van de serie). Terwijl je kind speelt, hoor je Bandit en Chilli op de achtergrond discussiëren. Er zit een briljant stuk dialoog in over “Lawnmower Parenting” – ouders die alle obstakels voor hun kind wegmaaien. Terwijl jij je kind helpt met een puzzel, hoor je Bandit grappen maken over precies dát gedrag. Het is meta-commentaar van de bovenste plank. Ik betrapte mezelf erop dat ik meeluisterde en grinnikte, zelfs toen ik niet meespeelde.

Tijdsblokken:

Het save-systeem is genadig. Je kunt letterlijk elke seconde de iPad dichtklappen en later verdergaan waar je was. Geen “nog even tot het savepoint, papa!”. Gewoon klik en klaar.

EINDELIJK GERECHTIGHEID VOOR DE HEELERS

Bluey’s Quest for the Gold Pen wist precies wat het moest doen: de vieze nasmaak van de vorige game wegspoelen. Door terug te gaan naar de basis – 2D platforming, goede schrijvers en een ervaren ontwikkelstudio – hebben ze een game neergezet die de franchise eer aan doet. Het is niet complex, het is niet revolutionair, maar het is wel goed. En voor €14,99, zonder gezeur over microtransacties, is dit de beste deal die je dit jaar in de App Store gaat vinden.

Plus- en minpunten

• Waar voor je geld: 10 uur speeltijd voor €15 is ongekend in dit segment.
• Productiewaarde: Originele NL stemmencast en strakke 60fps animaties.
• Ouder-Humor: Dialogen die ook voor jou grappig zijn.
• Geen Bugs: Een stabiele ervaring vanaf dag één.

• Formaat: Op telefoons is de UI wat priegelig; tablet is vereist.
• Ergonomie: Touch-only (zonder controller) is minder fijn voor langere sessies.