Review | Na jaren waarin Link de held was, geeft Nintendo eindelijk Zelda zelf de hoofdrol in een canoniek avontuur. En het voelt goed.
Gisteravond kwam Sophie binnen terwijl ik Hyrule Warriors: Age of Imprisonment aan het spelen was op de Switch 2. Ze keek naar het scherm, zag Zelda hordes vijanden verslaan, en vroeg: “Papa, mag ik ook?”
Normaal gesproken is dat een lastige vraag bij Zelda-games. Te moeilijk, te langzaam, te veel puzzels waar je rustig moet zitten nadenken. Maar dit keer zei ik ja. Want Hyrule Warriors is een heel ander beestje. En Sophie speelde de rest van de avond als prinses Zelda zelf, terwijl ik König Rauru speelde in co-op.
Wat je moet weten
Hyrule Warriors: Age of Imprisonment is de derde Hyrule Warriors-game, maar de eerste die officieel deel uitmaakt van de Zelda-tijdlijn. Het speelt zich duizenden jaren vóór Tears of the Kingdom af, tijdens de Verzegeloorlog waar Ganondorf voor het eerst probeerde Hyrule over te nemen.
Je speelt niet als Link. Die bestaat in dit tijdperk nog niet eens. In plaats daarvan leid je prinses Zelda, koning Rauru, de Wijzen, en zelfs een aantal gloednieuwe personages die alleen in deze game voorkomen. Het is hack-and-slash gameplay zoals je die kent van Dynasty Warriors: jij tegen letterlijk honderden vijanden tegelijk.
De game kost €69,99 bij Bol.com en is exclusief voor Nintendo Switch 2. Dat is belangrijk, want de originele Switch zou dit niet aankunnen. De game draait stabiel op 60fps, ziet er prachtig uit, en heeft vrijwel geen technische problemen. Dat is een wereld van verschil met Age of Calamity, die op de Switch 1 constant framedrops had.
Waarom Zelda spelen zo anders aanvoelt
Het gekke is: ik heb Zelda altijd een interessanter personage gevonden dan Link. Link zegt niks, reageert nergens op, is gewoon… Link. Maar Zelda? Die heeft persoonlijkheid. Die maakt keuzes. Die heeft iets te verliezen.
In Age of Imprisonment ben je getuige van hoe ze zich staande houdt in een tijdperk dat niet het hare is. Ze komt uit de toekomst (het verhaal van Tears of the Kingdom), maar zit vast in het verre verleden. En ze moet koning Rauru en koningin Sonia helpen om Ganondorf tegen te houden, wetende dat het uiteindelijk toch mis zal gaan.
Het verhaal is verrassend sterk voor een Warriors-game. Waar Age of Calamity een alternatieve tijdlijn vertelde (wat veel fans teleurstelde), is Age of Imprisonment 100% canon. Dit is echt wat er gebeurde tijdens de Verzegeloorlog. Nintendo heeft dat expliciet bevestigd.
En dat maakt het anders. Elke cutscene, elk gesprek, elke beslissing—het telt allemaal mee in de grotere Zelda-lore. Voor fans zoals ik, die Tears of the Kingdom hebben uitgespeeld, is dit het verhaal dat ontbrak.
De gameplay: simpel genoeg voor kids, diep genoeg voor volwassenen
Sophie speelt normaal gesproken Mario Kart en Animal Crossing. Geen games waar je complexe combos moet onthouden of vijanden moet counteren. Maar Hyrule Warriors werkte meteen.
De basisgameplay is: ga naar een uitkijkpost, versla honderden vijanden, versla de boss, herhaal. Het klinkt repetitief—en dat is het ook—maar het werkt omdat het voldoening geeft. Je voelt je machtig. Elke aanval raakt tien vijanden tegelijk. Speciale moves vernietigen hele groepen. Het is chaos, maar speelbare chaos.
Wat de game interessant houdt, zijn de Zonai-apparaten. Net als in Tears of the Kingdom kun je ventilatoren, vlammenwerpers, en allerlei andere gadgets gebruiken tijdens gevechten. Combineer een ventilator met een vlammenzwaard? Je hebt nu een vuurtornado die alles in brand steekt. Plak een kanon op je schild? Schiet terwijl je blokkeert.
Het is niet zo vrij als in Tears of the Kingdom—je hebt een vaste set combinaties per personage—maar het voegt genoeg variatie toe om het leuk te houden. En voor Sophie was het simpelweg cool om een reusachtige robot te besturen die lasers afvuurt.
De co-op werkt uitstekend. We speelden split-screen op één Switch 2, en beide schermen draaiden op 30fps zonder haperen. Je kunt ook via GameShare spelen (waarbij één persoon de game bezit en de ander meedoet vanaf hun eigen Switch 2), maar dat hebben we niet geprobeerd.
Personages en roster
Je hebt een flinke roster aan personages om uit te kiezen. Prinses Zelda is de hoofdpersoon, maar je ontgrendelt al snel koning Rauru, koningin Sonia, Mineru (de Wijze van de Geest), en de zes oorspronkelijke Wijzen.
Sophie’s favoriet? Een Korok genaamd Forestlink, die letterlijk een speelbaar personage is. Een Korok. Die vecht. Met een tak. Het is zo absurd dat het briljant is.
Mijn favoriet is de Mysterieuze Constructie, een robot die kan transformeren en vliegen. Zijn bewegingen zijn snel, zijn combos voelen krachtig aan, en hij heeft één van de beste Sync Strikes (speciale duo-aanvallen die je met een tweede personage uitvoert).
Sync Strikes zijn trouwens een van de beste toevoegingen aan het gevecht. Als twee personages dicht bij elkaar staan en hun Sync-meter vol is, kun je een gezamenlijke ultimate uitvoeren. De animaties zijn spectaculair en het damage is enorm. In co-op timing je dit met je partner voor maximale vernietiging.
Wat minder goed werkt
De maps zijn… oké. Ze zien er goed uit—Hyrule is trouw gerecreëerd zoals het er duizenden jaren geleden uitzag—maar de layouts zijn een beetje saai. Het zijn grotendeels rechte wegen en open vlaktes. Zelfs Nintendo Life, die de game een 9/10 gaf, noemde dit als enig minpunt.
Ook mist de game wat mission variety. Je doet ongeveer zes verschillende dingen de hele game lang: verover basis A, verdedig basis B, versla boss C, bescherm karakter D. Het wisselt af, maar na twintig uur merk je dat je hetzelfde patroon blijft volgen.
En sommige missies zijn frustrend omdat je tegelijkertijd op meerdere plekken moet zijn. De AI van je teamgenoten is slimmer dan in Age of Calamity, maar ze redden zichzelf niet altijd. Dat betekent dat je soms heen en weer moet rennen tussen doelen, wat het tempo breekt.
De soundtrack had ook beter gekund. Het is prima, maar niet memorabel. Voor een Zelda-game—een serie die staat om zijn muziek—is dat teleurstellend.
Maar is het de €70 waard?
Dat hangt ervan af wat je zoekt.
Als je van Hyrule Warriors of Dynasty Warriors houdt: ja, absoluut. Dit is de beste entry in de serie. Het ziet er beter uit dan Age of Calamity, draait vloeiender, heeft een sterker verhaal, en voegt genoeg nieuwe mechanics toe om fris te voelen.
Als je een Zelda-fan bent die het lore-verhaal van Tears of the Kingdom wil kennen: ook ja. Dit is canon. Dit is belangrijk. Je ziet eindelijk wat er écht gebeurde tijdens de Verzegeloorlog.
Als je niet van repetitieve gameplay houdt of nog nooit een Warriors-game hebt gespeeld: waarschijnlijk niet. Want ondanks alle verbeteringen, blijft het een Warriors-game. Honderden vijanden verslaan is het hele spel. Als dat niet jouw ding is, ga je je na twee uur vervelen.
Voor gezinnen zoals het mijne? Ja. Sophie kon meedoen zonder dat ik haar constant moest helpen. We hebben samen drie uur gespeeld voordat ze naar bed moest. Ze vroeg of we morgen verder konden. Dat gebeurt niet vaak met games die ik speel.
Verdict
Hyrule Warriors: Age of Imprisonment is precies wat ik wilde: een Zelda-game waar Zelda de held is, een verhaal dat meetelt in de Zelda-tijdlijn, en gameplay die toegankelijk genoeg is voor mijn dochter maar diep genoeg om mij bezig te houden.
Het is geen perfect spel. De maps zijn saai, de muziek stelt teleur, en de missies worden repetitief. Maar de combat voelt goed, de co-op werkt uitstekend, het verhaal is sterk, en het draait als een zonnetje op Switch 2.
Als je op zoek bent naar een Zelda-game die je samen met je kinderen kunt spelen, of gewoon een solide hack-and-slash game wilt die deel uitmaakt van de Zelda-lore, is Age of Imprisonment de moeite waard.
Nu ga ik Sophie maar weer wakker maken voor nog een sessie. Ganondorf gaat zichzelf niet verslaan.
Hyrule Warriors: Age of Imprisonment is nu verkrijgbaar exclusief voor Nintendo Switch 2 voor €69,99. Fysieke versies zijn beschikbaar bij Bol.com, digitale versies via de Nintendo eShop. Bestandsgrootte: 43,4 GB. PEGI 12.