Door Marlies van der Veen
Het begint al in de eerste minuten. We zien geen uitlegtekst of een voice-over die de geschiedenis voorkauwt. We zien alleen een lift die naar beneden zakt. Terwijl Vi en haar groepje afdalen vanuit de gouden torens van Piltover naar de groene smog van de onderstad, zie je de wereld fysiek veranderen. Het zonlicht verdwijnt, de lucht wordt dikker, en de architectuur verandert van elegant marmer naar roestig metaal dat aan elkaar hangt met ducttape en hoop. Ik hoefde geen wiki te lezen om te snappen hoe de machtsverhoudingen hier liggen. Die liftit vertelde me alles: wie boven staat, kijkt neer op wie beneden leeft. Dit is geen decor, dit is een klassenstrijd gegoten in stenen en stoom.
Als je mij een beetje kent, weet je dat ik allergisch ben voor ‘lege dozen’: films of series met prachtige sets die voelen alsof ze gisteren zijn neergezet door een timmerman. Arcane, de animatieserie van Fortiche en Riot Games, is het tegenovergestelde. Of je nu wel of niets met de game League of Legends hebt (ik speel het zelf nauwelijks), dit is verplichte kost. Niet vanwege de actie, maar vanwege de tragedie die in de muren gemetseld zit.
Een Verhaal van Twee Steden
In de kern is Arcane een Griekse tragedie, vermomd als fantasy. We volgen twee zussen: Vi, de oudste, een straatvechter die haar problemen letterlijk en figuurlijk van zich afslaat, en Powder, het jonge zusje dat wanhopig probeert nuttig te zijn in een wereld die te groot voor haar is.
Hun relatie is de ruggengraat van de serie, maar het decor speelt de derde hoofdrol. Boven ligt Piltover, de ‘Stad van de Vooruitgang’. Een Art Deco-droom waar wetenschappers proberen magie (Hextech) te temmen met wetenschap. De straten zijn breed en symmetrisch. Onder hen, in de diepe krochten, ligt Zaun. Een giftige, neongroene nachtmerrie van industrie en wanhoop.
Wat ik als liefhebber van wereldbouw fascinerend vind, is hoe de serie ‘verticaliteit’ gebruikt. Reizen tussen de steden kost tijd en moeite. We zien liften, kilometerslange buizenstelsels en bruggen. Als een personage van Zaun naar Piltover gaat, voel je de drukverandering. Je snapt de geografie. Wanneer er op bruggen gevochten wordt, is dat niet zomaar een locatie; het is het litteken dat de twee werelden verbindt én scheidt.
Show, Don’t Tell in Texturen
Waar Arcane echt excelleert, is in de details. De animatiestijl – een unieke mix van 2D-handgeschilderde texturen op 3D-modellen – zorgt ervoor dat de wereld tastbaar voelt. Het ziet eruit als een bewegend olieverfschilderij.
Let eens op de bar The Last Drop in de onderstad. Elke kras op de toog, elke poster aan de muur en elke neonbuis die net even flikkert, vertelt een geschiedenis zonder dat iemand een woord zegt. Het ziet eruit als een plek waar duizenden mensen hun verdriet hebben verdronken, lang voordat wij als kijker binnenstapten. De omgeving weerspiegelt de personages: Vi beweegt met een fysieke zwaarte door de straten, terwijl Powder vaak visueel omringd wordt door chaos en krassen op het scherm. De wereld past zich aan de mentale staat van de bewoners aan.
Uitgelicht: Magie als Wetenschap Vaak is magie in fantasy vaag (“het werkt gewoon”). In Arcane wordt magie behandeld als gevaarlijke, instabiele wetenschap. We zien de runes, de stabilisatoren en de explosies als het misgaat. Het feit dat de technologie zich zichtbaar ontwikkelt gedurende de afleveringen, geeft de wereld een gevoel van tijd en urgentie. De stad staat niet stil; hij is in een industriële revolutie die slachtoffers maakt.
Het Verdict
Arcane Seizoen 1 is een masterclass in sense of place. Het neemt de tijd voor kleine momenten: samen eten bij een straatstalletje in de regen, of een uitvinder die in slaap valt achter zijn bureau. Het respecteert jouw intelligentie als kijker door niet alles uit te leggen, maar het te laten zien.
Zou ik er willen wonen? In Piltover: ja, mits ik rijk ben. In Zaun: absoluut niet, de lucht alleen al zou me doden. Maar ik geloof wel dat ze allebei echt bestaan. En dat de zussen ergens in die stad rondlopen, gevangen in hun eeuwige dans van liefde en geweld.
🏆 Scorekaart
| Categorie | Oordeel |
| Cijfer | 9.5 |
| Conclusie | Een visueel meesterwerk dat personages en wereldbouw zo diep met elkaar verweeft, dat de omgeving zelf een hoofdrolspeler wordt. |
Pluspunten
- Wereldbouw: De fysieke afstand tussen arm (laag) en rijk (hoog) is voelbaar in elke scène.
- Visuele stijl: De handgeschilderde texturen maken roest, rook en goud bijna tastbaar.
- Emotionele diepgang: De relatie tussen de zussen vormt een hartverscheurend anker.
- Respect voor de kijker: Geen onnodige expositie, het verhaal zit in de beelden.
Minpunten
- Open wonden: Het seizoen werkt toe naar een climax die je op het puntje van je stoel laat, maar laat je daar ook achter (cliffhanger-waarschuwing!).
- Muziekkeuze: De moderne popsongs werken vaak goed, maar halen je soms heel even uit de fantasy-sfeer.
Kijk dit via: Netflix | Duur: 9 afleveringen (ca. 40 min) | Release: 2021 (S1)
