Geschreven door: Jasper
Het is 2025. Terwijl ik naar mijn scherm staar, zie ik de voortgangsbalk van de installatie tergend langzaam richting de 100% kruipen. Niet omdat mijn glasvezelverbinding hapert, maar omdat Activision besloten heeft dat een game tegenwoordig 161 GB aan opslagruimte mag opslokken – exclusief de 40GB aan “High Res Assets” die ik nog moet streamen. Ik heb mijn SSD moeten opschonen alsof het een voorjaarsschoonmaak was, puur om ruimte te maken voor wat Treyarch belooft als de “Biggest Campaign Ever”.
Mijn verwachtingen? Gematigd. Als veteraan die de gouden dagen van Black Ops 2 nog helder op het netvlies heeft staan, kijk ik met argusogen naar de trend van de laatste jaren. Meer toeters, meer bellen, maar minder ziel. Toen het nieuws naar buiten kwam over het gebruik van Generative AI voor in-game assets, hield ik mijn hart vast. Is dit nog een handgemaakt product, of consumeren we algoritmes? Na een weekend non-stop testen op zowel een high-end PC als de PS5, is het antwoord helaas complexer dan ik hoopte.
In het kort (tl;dr):
Black Ops 7 is mechanisch gezien een van de snelste shooters ooit gemaakt, dankzij de controversiële ‘Wall Bounce’. Voor de competitieve speler is dit goud. Echter, de technische staat op PC is beschamend, de ‘ziel’ ontbreekt door overduidelijk AI-gebruik, en het feit dat je de singleplayer niet kunt pauzeren is een designkeuze die grenst aan arrogantie. Een technisch indrukwekkend maar koud product.
| Specificatie | Detail |
| Ontwikkelaar | Treyarch & Raven Software |
| Platform | PS5 (Getest), Xbox Series X, PC (Getest) |
| Prijs | €79,99 (Gratis via Game Pass) |
| Opslag | 161 GB + Streaming Assets |
| Genre | Future Warfare FPS |
| Framerate | 120Hz (Console) / Uncapped (PC) |
De Installatie-fatigue & “COD HQ”
Laten we eerlijk zijn: de eerste indruk van Black Ops 7 vindt niet plaats in het spel, maar in de launcher. De beruchte “COD HQ” is nog steeds een gedrocht van een menu-structuur. Het voelt alsof ik door een streamingdienst blader in plaats van een militaire shooter opstart.
Toen ik eindelijk door de menu’s heen was en mijn loadout wilde aanpassen, viel me direct iets op. De Calling Cards. Er was een specifieke kaart met een schedel en neon-verlichting waarvan de lijnen net niet klopten; de typische artifacts die je ziet bij AI-gegenereerde beelden. Het voelde goedkoop. Als consument die 80 euro neerlegt (of een maandabonnement betaalt), verwacht je menselijk vakmanschap. Het geeft de hele presentatie een steriele, kille bijsmaak. Het is alsof je in een sterrenrestaurant zit en ziet dat de chef de soep uit blik opwarmt. Het smaakt misschien prima, maar de magie is weg.
Movement als religie (en frustratie)
Hier moeten we de diepte in, want dit is waar Black Ops 7 breekt met zijn voorganger. Waar Black Ops 6 ‘Omnimovement’ introduceerde, gooit deel 7 daar de Wall Bounce bovenop.
Tijdens mijn eerste potje Team Deathmatch op de map ‘Utopia’ (visueel overigens een pareltje) probeerde ik tactisch een hoekje om te peeken. Fout. Een speler met de naam ‘xX_Slider_Xx’ kwam letterlijk via twee muren en een plafondbalk mijn blikveld inzeilen en schoot me neer voordat mijn reticle ook maar in de buurt was. De skill gap is hierdoor gigantisch geworden. Het voelt als een kruising tussen Black Ops 2 op steroïden en een light-versie van Titanfall.
Is het leuk? Ja, als het lukt. Er was een moment in de map ‘Fate’ waar ik, volledig per ongeluk, tegen een muur sprong, mezelf lanceerde en in de lucht twee vijanden uitschakelde. De dopamine-rush is onmiskenbaar. De controls zijn responsief en de hit registration leek op de console (in 120Hz modus) strak.
Maar dan de keerzijde: de campaign. Deze is nu volledig ingericht op 4-speler co-op. Ik speelde solo, en de AI van je teamgenoten is ronduit dom. Ze lopen in je vuurlijn, ze dekken je niet, en ze halen de spanning uit het verhaal. Het verhaal over David Mason en de neurale link ‘Project Synapse’ is op papier fascinerend, maar in de praktijk voelt het als een excuus om met vier man door levels te rennen. Het intieme, claustrofobische gevoel van een spionagethriller is volledig verdwenen. En het ergste? Ik moest tijdens een missie de deur open doen voor de pakketbezorger. Ik drukte op pauze. Het spel ging door. Ik kwam terug: dood. Zelfs in solo-mode kun je niet pauzeren omdat je verplicht online bent. Onvergeeflijk voor vaders zoals ik.
Techniek: Twee werelden van verschil
Als purist kijk ik niet alleen naar hoe het speelt, maar ook hoe het draait. Hier zien we een bizarre tweedeling.
Op de PlayStation 5 is de optimalisatie indrukwekkend. De 120Hz modus houdt zijn framerate verrassend stabiel, al zie je duidelijk dat de dynamische resolutie soms terugvalt naar 1080p (of zelfs lager) om die frames te halen. De DualSense features zijn aanwezig, maar de Adaptive Triggers blokkeren soms net te veel bij snelvuurwapens. Ik heb ze na twee uur uitgezet; in een competitieve shooter wil je geen weerstand, je wilt milliseconden winnen.
De PC-versie is echter een ander verhaal. Ondanks mijn RTX 40-serie kaart, had ik last van constante micro-stutters, waarschijnlijk door slechte shader compilation. Het spel crashte drie keer in één avond bij het opstarten van de co-op lobby. Op Steam regenen de klachten niet voor niets binnen. Voor een studio met de middelen van Treyarch/Activision is het afleveren van zo’n port eigenlijk een belediging naar de PC-community. Ook het geluid van de wapens viel me tegen; waar BO6 zware, metalige knallen had, klinken de hybride wapens in BO7 soms als airsoft-apparaten.
Context & Doelgroep
Call of Duty: Black Ops 7 probeert iedereen te pleasen, maar vervreemdt daardoor zijn core-fans.
- Vergelijking: Denk aan Titanfall 2 qua movement, maar zonder de perfecte balans. Het verhaal probeert de diepgang van Black Ops 2 te halen, maar struikelt over de co-op structuur.
- Niet voor: De ‘casual’ zondagmiddag-gamer of ouders met jonge kinderen (vanwege de pauze-kwestie). Ook als je een zwakke PC hebt: blijf weg.
- Wel voor: De competitieve ‘sweats’, e-sporters in de dop en iedereen die Game Pass heeft en niks extra’s hoeft te betalen.
Conclusie
Black Ops 7 is een technisch wonderkind met een identiteitscrisis. De gameplay loop is verslavend snel en de Wall Bounce voegt een nieuwe dimensie toe die veteranen dwingt opnieuw te leren lopen. Maar de ziel is eruit. Het gebruik van AI-art, de verplichte online verbinding zonder pauzeknop en de belabberde PC-performance maken het moeilijk om van dit product te houden, hoe strak de headshots ook voelen.
Het is fastfood: het vult, het is zout, en je blijft ervan eten, maar je weet dat het met weinig liefde is bereid.
Pluspunten:
- Movement: De Wall Bounce is – als je het eenmaal onder de knie hebt – mechanisch diepgaand en vernieuwend.
- Console Performance: 120Hz modus op PS5/Series X is boterzacht en stabiel.
- Utopia: Map design op sommige plekken is visueel verbluffend.
Minpunten:
- PC Port: Crashes, stutters en slechte optimalisatie maken het op PC bijna onspeelbaar.
- AI Controverse: Calling Cards en assets voelen zielloos en goedkoop door AI-gebruik.
- User Experience: Niet kunnen pauzeren in solo-mode en een UI die pijn doet aan je ogen.
- Audio: Wapens klinken blikkerig vergeleken met voorgangers.
Eindoordeel:
6.5 / 10
“Een mechanisch sterke shooter, begraven onder technische arrogantie en zielloze AI-content. Wacht op een patch, of speel het ‘gratis’ via Game Pass.”
