The Game Awards 2025 staat voor de deur, en de race om Game of the Year is voller dan anders. Dit jaar geen consensus over één favoriet; we zien een veld vol tegenstrijdige sterke kandidaten. Dit zijn de vijf titel die het meest realistische kans maken, en waarom elk van hen interessant is.
Clair Obscure: Expedition 33
Hier komt de naam die het meest opduikt in professionele reviews. Clair Obscur: Expedition 33 voelt als dat zeldzame type: een AA-titel die qua designambities veel groter aanvoelt dan het budget doet vermoeden.
Het gevechtssysteem is strak — souls-like genoeg om uitdaging te bieden, maar niet zo stijf dat je er moedeloos van wordt. Wat vooral opvalt: de vertelkwaliteit. De game voelt op veel momenten níet “gegamified”, juist op plekken waar andere titels de dramatiek zouden oppompen. Critici grijpen opvallend vaak naar woorden als “verfijnd” en “volwassen” voor een action-adventure. Check ook vooral onze review!
Kanttekening: Clair Obscur is geen mainstream-reus. Het is een titel waar de media warm voor lopen, maar die niet door iedereen gespeeld wordt. Historisch gezien kunnen GOTY-juries dan het gevoel krijgen dat ze een niche moeten verdedigen, en dan wordt de lat extra hoog gelegd. Tot nu toe lijkt dat geen probleem: de consensus is stevig.
Blue Prince
De indie-verrassing van 2025. De game kwam voor veel mensen uit het niets en nestelde zich meteen in de hoogste regionen van reviewsites, met scores in de lage 90’s. “Grote indie-doorbraak” klinkt inmiddels bijna cliché, maar hier voelt het weer even fris.
Wat maakt Blue Prince interessant? Het durft dingen écht anders te doen: creativiteit in level- en systeemdesign, en nauwelijks concessies aan ambitie. Het is precies dat type indie-project waarbij je je afvraagt: waarom bouwt een grote studio dit niet?
Kanttekening: hier wordt het politiek. Indiegames hebben het traditioneel lastiger in GOTY-races. Het kan — Hades liet dat al zien — maar het is nog steeds de uitzondering, niet de regel. Blue Prince voelt als zo’n kandidaat waar een jury een statement mee kán maken: kwaliteit herkennen, los van budget en marketingmachine. Of ze dat durven, hangt af van hoe “mainstream” de game voelt op het moment van stemmen.
Donkey Kong Bananza
Nintendo’s grote Switch 2-troefkaart is ongewoon goed. Reviews schieten richting de hoge 80’s en 90’s, en “essentieel voor de console” is een frase die je vaak terugziet. Dit is wat een moderne platformer kan zijn als geld, tijd en liefde samenkomen.
Donkey Kong Bananza voelt als een game waarin elk level zorgvuldig, bijna obsessief, is ontworpen. Dat is pure Nintendo-signatuur: onzichtbare perfectie. Veel studio’s zouden halverwege al tevreden zijn; hier is pas losgelaten toen de kwaliteit voelbaar was in iedere sprong en elke timing.
Kanttekening: platformers doen het bij GOTY-juries traditioneel minder goed dan je op basis van kwaliteit zou verwachten. Ze voelen voor sommigen eerder “klassiek” dan “baanbrekend”. In een veld dat volloopt met cinematic actiongames en grote RPG’s, kan een platformer makkelijk ondersneeuwen, hoe briljant hij ook is. Dit jaar is die concurrentie er absoluut.
Hades II
De opvolger van een moderne klassieker. Hades was al een serieuze kanshebber in zijn jaar; Hades II herhaalt het recept, maar dan met meer ervaring, meer verfijning en een nog zelfverzekerdere toon. De roguelike-formule voelt niet vermoeid, maar eerder geperfectioneerd.
De buzz is echt. Al in de vroegere fase werd duidelijk dat dit geen half werk was. Sinds de volledige release is het beeld alleen maar sterker geworden: dit is zo’n game waar pers, streamers en spelers opvallend vaak dezelfde woorden voor gebruiken. Voor veel mensen is dit nu al dé standaard in het genre.
Kanttekening: Hier heb ik vrij weinig over te zeggen. De game is weliswaar vroeg in early access gegaan en in september uiteindelijk uitgekomen, maar de game speelt gewoonweg goed. Wellicht is het een te kleine game om serieus kans te maken? We gaan het meemaken.
Split Fiction
Hazelight’s volgende co-opstatement. Waar veel games co-op als extraatje aanbieden, zet Split Fiction het samen spelen radicaal centraal. Elke level voelt als een ander soort ervaring: nieuwe mechanics, nieuwe rollen, nieuwe manieren om elkaar nodig te hebben, zonder dat het verhaal loodzwaar wordt.
Interessant is vooral die ontwerpkeuze: co-op als hart van de game, niet als menu-optie. Dat is geen kwestie van miljoenen extra in het budget, maar van visie. Hazelight liet met A Way Out en It Takes Two al zien dat ze begrijpen hoe je samen spelen emotioneel betekenisvol maakt — Split Fiction positioneert zich als de volgende stap in die lijn.
Kanttekening: co-opgames hebben vaak een groot bereik, maar minder GOTY-momentum dan singleplayer-epossen. Niet iedereen speelt co-op, en juryleden voelen dat soms mee. Tegelijkertijd: juist Hazelight maakt games die meer voelen als volwassen entertainment dan als “even een potje spelen”. Als een co-opgame de jury wél weet te overtuigen, is de kans groot dat het er eentje van deze studio is.
Wat te verwachten op de show
De Game Awards 2025 (onder regie van Amazon Prime Video) zal waarschijnlijk meer bereik hebben dan vorige jaren. Dat brengt grotere productie-verwachtingen mee. Verwacht:
- Nieuwe IP’s en vervolgseries die richting geven aan 2026
- Premières van aankomende 2026-titels met gameplay (bijvoorbeeld dus Half Life 3?)
- Live gevechtschrijvingen die direct trending gaan
- Partnerships-announcements (vervolg franchises, studio-fusies)
- Aankondigen deals die direct actief worden (Game Pass, Steam deals)
Nuttige aandachtspunten
Voor makers en marketeers: plan content, analyses, reacties vooraf. De show nodigt direct-reactie uit, en wie snelst weg is met inzicht, wint zichtbaarheid.
Voor jury’s: de balans tussen ceremoniële functie en promotionele machine blijft kwetsbaar. Game Awards voelt soms als: erkenning, dan ineens: trailer-dump. Terecht kritiek, maar ook: dit is hoe industrie funktioniert.
Voor Europese kijkers: timing blijft lastig. The show is ’s nachts voor ons. Wie actief content maakt, werkt live — wat inhoudt: slapen overslaan of alles dag erna doen. Wie strategisch kijkt, leest maandag de reacties.
Bottom line
Dit jaar geen evidente GOTY-winnaar. Dit jaar: vijf heel verschillende titels die allemaal iets te zeggen hebben. Dat is gezond. Clair Obscur voelt het meest waarschijnlijk, maar Blue Prince kan zomaar verrassen. Donkey Kong Bananza mist momentum, Hades II durft zijn gebrek aan finaliteit, Split Fiction speelt het veiligst.
Wie wint? Afhankelijk van hoe juries dit moment begrijpen: als “welke game was meest perfect?” of als “welke game veranderde hoe we denken over dit medium?”
Mijn gok? Ik zet in op Clair Obscure: Expedition 33.
